Hieronder is de anatomie uitéén gezet van de belangrijkste structuren die een rol spelen bij de opbouw, functie en onderhoud van de Achillespees.
Spieren die gezamenlijk de achillespees vormen
De Achillespees wordt gevormd door de M. Soleus en de M. Gastrocnemius.
Gezamenlijk vormen zij een aponeurose ongeveer 7 cm boven de calcaneus, wat uiteindelijk de achillespees vormt.
Daar waar de M. Soleus integreert met de M. Gastrocnemius roteren de vezels van de M. Soleus meer naar mediaal terwijl de vezels van de M. Gastrocnemius meer naar lateraal.
De M. plantaris voegt zich samen met de achillespees in een gezamenlijk fasciaal aponeurotisch omhulsel, maar de vezels van deze pees vloeien niet samen met de eigenlijke Achillespees. De pees van de M. Plantaris hecht zich meer medio-ventraal aan op de calcaneus.
De Achillespees geeft vnl. plantairflexie en is actief bij inversie van de enkel
De M. Plantaris is meer actief bij inversie-bewegingen en minder bij plantairflexie.
De Achillespees laat bij microscopisch onderzoek een witte kleur zien. Dit komt doordat de pees vooral bestaat uit extra-cellulair weefsel wat lage metabolische activiteit (stofwisseling) vergt.
Aanhechtingsplaatsen: Origo
– Hiernaast zie je de anatomie van de aanhechtingsplaatsen van de M. Soleus op
de achterzijde van bovenste deel van Fibula en Tibia en ook gedeeltelijk
ontspringt vanaf het bovenste deel van het interosseus membraam.
De aanhechting van de M. Soleus op de Tibia zet zich voort naar beneden via de mediale achterrand (2/3).
– Het caput mediale en caput laterale van de M. Gastrocnemius
vinden hun oorsprong op de beide condylen van de distale femur.
Op het niveau waar de M. Soleus vezels samensmelt met de achillespees roteren de vezels tot een volledige achillespees op 2-7 cm boven de hak. De vezels van de M. Gastrocnemius roteren meer naar lateraal (buiten) en de M. Soleusvezels meer naar mediaal (binnen).
– De M. Plantaris vertrekt vanuit het distale deel van de supracondylaire lijn juist boven de laterale kop van de M. Gastrocnemius en komt uiteindelijk in een fasciale koker samen met de achillespees.
Insertie
De M. Gastrocnemius , de M. Soleus en de M. Plantaris komen distaal
samen in één fasciale tendineuze koker om vervolgens aan te hechten
aan de achter-bovenzijde van de calcaneus. De M. Plantaris hecht
zich vnl. aan de mediale kant van deze aanhechtingsplaats.
Anatomie van zenuwen van de onderbeenspieren / achillespees
De spieren die gezamenlijk de achillespees vormen (Gastrocnemius (S1-S2)-Soleus (S1-S2)) worden allen geïnnerveerd door de N. Tibialis (L4-S3), die samen met de N. peroneus Communis ontspringt uit de N. Ischiadicus.
De sensibele innervatie van de Achillespees wordt door verschillende takken van de N. Tibialis gedaan en door kleine takjes van de (huid) sureale cutaneus zenuwen. Er eindigen relatief weinig zenuwen in de pees zelf en hij is daardoor vrijwel gevoelloos.
Hier links zie je dat de N. Ischiadicus t.h.v. de knieholte splits in de N. Tibialis en N. peroneus Communis
Doorbloeding van de Achillespees (vnl het paratenon) wordt verzorgt door 3 systemen:
a. via het osteotendineuze capillaire vaatstelsel (periostale vaatjes)
-bloedvoorziening voor de aanhechting van de pees
b. vanaf het mesotenon wat een capillaire vaatsysteem vormt met het paratenon. (dit is het belangrijkste doorbloedingssysteem van de pees wat uiteindelijk het endotenon bereikt.)
c. via het musculotendineuze capillaire netwerk (musculaire vaatjes, 1/3 bovenste deel pees)